ریزازدیادی پایه رویشی گیلاس m×m۶۰ با راندمان بالا: اثر انواع محیط کشت و تنظیم کننده های رشد

اثرات محیط های کشت مختلف و تنظیم کننده های رشد روی پرآوری نوساقه و ریشه زایی قلمه های m×m60 مورد مطالعه قرار گرفت. ساقه ها در فصل رشد از گیاهان بالغ جدا شده و پس از ضدعفونی در محیط استقرار کشت شدند. بعد از چهار هفته، جوانه های رشد یافته بریده شده و در محیط های پرآوری نوساقه ms ، dkw، ql و me حاوی 0، 5/0، 7/0 و 1 میلی گرم در لیتر bap کشت شدند. نتایج نشان داد که به جز سطح برگ، صفات تعداد نوساقه ها، میانگین طول نوساقه، تعداد گره و طول میانگره به طور معنی دار تحت تاثیر اثر متقابل محیط کشت و سطوح bap بود. بیشترین تعداد نوساقه در محیط های dkw (1/10 نوساقه روی هر ریزنمونه)، me (1/9 نوساقه روی هر نوساقه) و ql (1/9 نوساقه روی هر ریزنمونه) حاوی 7/0 میلی گرم در لیتر bap بدست آمد. نتایج نشان داد که محیط کشت dkw حاوی 7/0 میلی گرم در لیتر bap در مقایسه با تیمارهای دیگر بیشترین بازدهی تولید را داشت. به منظور ریشه زایی، نوساقه های طویل شده به محیط های ls، ms و 1/2ms حاوی 0، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم iba منتقل شدند. بالاترین درصد ریشه زایی، بلندترین طول ریشه و بیشترین تعداد ریشه در محیط کشت 1/2ms حاوی 1 میلی گرم در لیتر iba بدست آمد. جهت سازگاری، گیاهچه های ریشه دار شده به خاک منتقل شدند به طوریکه راندمان زنده ماندن 95 درصد بود.